പ്രേത പ്രഹസനം നിന്‍ പ്രണയം
ഈ പകലിരിളുന്നു അമ്പിളി മറഞ്ഞുപോയ്‌
തിരികെ മടങ്ങാം എനിക്കിനി ഇരുള്‍ വീഥിയില്‍ ...
സ്വന്തം ചെയ്തികള്‍ക്ക് പിന്നിലെവിടെയോ ഇരുന്നൊരു
അഗ്നിതന്‍ ചൂടുതരും പുഴയായ് നീ പലവുരു
നിന്നെ എന്നിലെക്കടുപ്പിച്ചതെന്തഭിചാരം ?
നീയറിയുന്നുവോ മൊട്ടകുന്നുകളില്‍ രാവു പകലാകുന്നതും
ചോരപുരണ്ട മണലില്‍ വെള്ളിമഴ പെയുന്നതും
നീണ്ട മൌനത്തിലെന്റെ പ്രാണന്‍ പിടയുമ്പോള്‍
നീ ചിറകു വിടര്‍ത്തി പാറി നടന്നതും !
ചിരിയസ്തമിച്ച സൂര്യന്റെ ചുണ്ടില്‍ രക്തം പൊടിഞ്ഞതും
വെള്ളമിറങ്ങാതെ ഞാന്‍ കുഴഞ്ഞു വീണതും !
രക്തം കിനിയുന്ന അധരം കൊണ്ട് പോയനാളിലെന്നെ
ചുംബിച്ചു മഴയായ് പെയ്തതും
മിഴികളില്‍ തഴുകുന്ന കിനാവിന്റെ പച്ചപ്പില്‍
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ പാറി പറന്നതും
അതിനിടയിലെവിടയോ ഇരുള്‍ പുതപ്പയതും
നീയെന്നെ മറന്നു കുത്തിയൊലിച്ചു പോയതും ......
തലച്ചോറിലെവിടയോ ആര്‍ത്തിരംബുന്ന കടല്‍ ,
നഗ്ന പാടത്തെ വിടയോ തനിച്ചിരിക്കും സ്മരണകള്‍.
ഓരോ നിമിഷവും പെയുന്ന നിന്‍ നിലാവെന്തിനു
കണ്ണാടിയില്‍ പ്രതിരൂപമാകുന്നു വേണ്മുഖം!
